Onze Grootsch Kleijne Witje is niet meer.. Vanmiddag hebben we haar laten inslapen. Ridder Han heeft grootsch verdriet. En de tijd dat we onze mannen wat vrolijker konden liegen is ook gestorven.
’t Is treurig.
Onze Grootsch Kleijne Witje is niet meer.. Vanmiddag hebben we haar laten inslapen. Ridder Han heeft grootsch verdriet. En de tijd dat we onze mannen wat vrolijker konden liegen is ook gestorven.
’t Is treurig.
Op het goeie moment pieken is een hele kunst. Mariska verstaat die kunst.
En toen vroeg de slang: “Wat heb je allemaal uitgespookt?!” En toen zei de draak: “Ik heb allemaal werelden veroverd!” En toen wreef de slang boosaardig in z’n handen.
En toen greep ik in.
Want een slang die in z’n handen wrijft, dàt kan natuurlijk niet.
“Ik heb drie Walkers gekilled en nog twee hartjes over..”
Verdriet
Want Muis, de coole gast, ligt in de bus. En mama is met de bus weg. Dus Muis, de coole gast, is niet bij Ben. Denkt Ben.
Maar
Papa had Muis, de coole gast, gisteravond al uit de bus gehaald en bij Ben in z'n bedje gelegd.
Zal ik Muis uit je bedje halen? Dan blijf jij lekker bij Juupke zitten.
-Ja..
En nu is Ben verdrietig omdat de Muis-liefde die naar Juupke ging nu weer naar Muis gaat. Want dat is nu zielig voor Juupke.
Pfoe!
Als je 't niet hebt meegekregen: Flynth maakte bezwaar tegen de naam Djinn. Te verwarrend, en haar tanden zijn hem te scherp voor een djinn.
Hoe heet dat irritante wicht uit die tekenfilm ook alweer, baasje? Die met die sproetjes, blafte Flynth.
– Masha bedoel je? Van Masha en de beer?
Woef, die!
Masha dus. Sinds gisteravond. Niet alleen vanwege haar sproetjes, trouwens..
Masha en haar beer.
*zucht*
Ze horen wat,
of ze lezen wat,
en dan vinden ze wat.
En vervolgens schrijven ze dat.
Vaak in beroerd Nederlands.
(Alsof ze hier zelf nog maar net zijn.)
*diepe, diepe zucht*
Ik snap er geen bal van.
Ha! Han heeft z’n tafeldiploma. Hij rekent nog steeds 7 x 8 = (10 x 8 = 80) – (3 x 8 = 24) = 56, maar dat gaat snel genoeg.
Nou ja – Mariska en ik vermenigvuldigden ons ook ingewikkeld.
Flynth op zijn laatste zaterdag als enige border collie in huize van Vatenmaecker tot Opslagbocks.
“Kijk Geert, die heb zo’n elektriese fiets!”
“Niks hoor! Ik heb een heel leuke vrouw thuis!”, hijgde ik achterom.
Nog even rijpen, en komt ze bij ons: Djinn van Vatenmaecker tot Opslagbocks.