Een spreeuw in de tuin. We barsten ervan; in iedere hoek van de dakgoot zit een nest. Dat zijn acht koppels. Het was dat ik ’toevallig’ met mijn toestel buitenliep, en dat er een spreeuw kwam aanvliegen om te landen op de dakgoot. Ik vroeg mij af of zoiets te fotograferen was, en tegelijkertijd probeerde ik het uit. Hier het resultaat. Genoeg op aan te merken, maar ik was er verheugd over: als dit het resultaat is zonder na te denken, dan is er hoop. Misschien vind ik het zelfs wel leuk!
Na het bekijken van de aanvliegroute, de stand van de zon, de achtergrond en meer van dat soort dingen, heb ik foto hiernaast gemaakt.
Had het eigenlijk nooit gedaan, vogels fotograferen. Misschien ooit een keer per ongeluk een “Drentse Patrijs” gekiekt, maar daarmee houdt het op. Heb wel geleerd dat 200mm *veel* te kort is. Nu heb ik geluk dat deze vogels enigszins gewend zijn aan mijn aanwezigheid. Voor de ijsvogeltjes hier in de buurt kan ik deze strategie vergeten.
Binnenkort nog eens proberen wanneer de zon nog wat lager staat. Misschien. Dan zal het streepje schaduw onder de buik ook weg zijn. Want wat heeft zo’n vogel aan een streepje schaduw onder de buik? Niets!
