Mariska en ik gaan scheiden. Een maand geleden ontvingen we de scheidingspapieren, met daarbij de mededeling dat onze ‘gewone’ container per 2014 maar een keer per maand geleegd wordt.
Geen keus dus!
Het plastic van de hooibalen mag niet in de plastic-zak worden aangeboden, las ik. Geen idee waar hem dat in zit. Als het de grootte van zo’n lap plastic is, dan is er hoop: Iedere maand mogen Han en Ben dan een middagje met een schaar doorbrengen. Wij van ons plastic af, en zij de dupe.
Want zo hoort dat natuurlijk, bij scheiden: De kinderen zijn de dupe.
