Vandaag negen jaar geleden overleed mijn vader. Ik bladerde wat in mijn dagboek uit die tijd, en vond de volgende handgeschreven brief:
Lieve familie Kuipers,
Drie weken geleden is mijn vader overleden aan kanker. Voor zijn overlijden vroeg hij of wij Holten nog gingen rijden. Dit hebben we papa beloofd, ondanks dat we wisten dat het heel moeilijk zou worden. Mama en ik vonden steun in het feit dat we wisten dat Jan er zou zijn en dat hij ons zeker door deze dag heen zou slepen. Dinsdag ontvingen we het programma van Holten. Vol goede moed begonnen we met het doornemen hiervan. We bleven al gauw steken…
De in memoriam van Jan kon niet kloppen. Degene die het starten, finishen en nakletsen voor ons altijd zo ontzettend leuk en gezellig maakte, is er niet meer. We beseften ons terdege dat zaterdag ook voor jullie een zware dag zal worden. We willen jullie dan ook middels deze brief veel sterkte wensen, en laten weten dat we altijd ontzettend genoten hebben van de aanwezigheid en de vrolijkheid van Jan op de Endurance Holterberg.
Vorig jaar kreeg Jan een rood/zwart halstertouw van Gerrit en Ingrid voor de hulp bij de wedstrijd. Deze heeft hij toen aan mij gegeven. Het hele jaar ligt deze al netjes opgeborgen in de kast. Zaterdag gaat dit halstertouw aan Happy. We beseffen dat we hiermee een hele mooie herinnering aan Jan hebben. We zullen hem evenals papa zaterdag ontzettend missen.
(..)
Precies; een heel lieve brief. En de schrijfster ervan helpt tijdens het typen van deze regels op de andere bank onze Han en Ben in hun pyjama's!
