Zo'n vierentwintigduizend jaar geleden deed iemand per ongeluk (het was een man; een vrouw had het expres gedaan) iets heldhaftigs, en niet veel later werd hij held genoemd. Kort daarna gebeurde het onvermijdelijke: In diezelfde nederzetting, een paar modderplassen verderop, werd de bijbehorende maatlat geboren:
'Chef! Meneer Verbeek!! Oehoe!!! *hijg* Ik heb hier een nieuwe maatlat!'
– 'O? Alweer een? Hoe komt u daar nu weer aan, van Linschoten?'
'*hijg* *puf* Nou… *hijg* Min of meer op dezelfde manier als de vorige, meneer! *puf* Die man die onlangs iets heldhaftigs deed, weet u nog?'
– 'En of ik dat weet, van Linschoten! Die man is een held!'
'*hijg* Welnu, meneer – van die heldhaftigheid heb ik nu de maatlat! Kijk!'
– 'Zozo, van Linschoten, u bent maar druk met die maatlatten van u! Is het niet beter wat aan uw conditie te werken?'
'*puf* Dank u wel, meneer.'
– 'Het was geen compliment, van Linschoten! Maar daarover straks meer. Vertelt u me nu eerst maar wat u met deze maatlat wilt!'
'Mensen erlangs leggen, meneer! En een norm fantaseren waaraan ze moeten voldoen!'
– 'Is dat nou wel zo verstandig? Heldhaftigheid is niet zomaar iets, van Linschoten!'
'O, dat wordt het vanzelf, meneer. Ik zie het helemaal voor me: We gaan veel geld verdienen met de handel in heldhaftium! Als je dat gedronken hebt, vertoon je met het grootste gemak de symptomen van een held, zonder het daadwerkelijk te zijn! In feite word je zelfs minder een held, maar dat terzijde. Op de maatlat scoor je zeer hoog, en daar gaat het om! Toch?'
– 'Die vorige maatlat van u, van Linschoten, die van trots; daar zou ik graag eerst over willen praten. Dat ding deugt niet, en volgens mij is er met deze nieuwe maatlat van u ook veel mis!'
'Neemt u eerst hier een slokje van, meneer Verbeek!'
(..)
