Vandaag een week geleden hadden we een goed idee. Een paar telefoontjes later riepen we Han en Ben bij ons. 'Wacht nog even', zei ik tegen Mariska, 'ik wil hun reacties zien!'
'Jongetjes, luister eens!' Door de manier waarop ze dat zei lieten de mannen direct alle spullen vallen en stonden ze strak voor haar. 'Weten jullie nog wat jullie altijd eens wilden?' -'Een hondje zoals Kaelie!' riep Han onmiddellijk. Mariska schoot in de lach. Een gemaakte lach, want er was niets te lachen. 'Nou…', reageerde ze, 'jullie wilden toch altijd een nachtje slapen op Texel?' Het vervolg vat ik samen: Natuurlijk wilden de mannen naar Texel, maar de teleurstelling dat er geen hondje zoals Kaelie kwam won het de uren erna. Dik. Han had het een paar dagen eerder uit zichzelf al eens genoemd, en we hoorden het hem afgelopen week ook anderen vertellen: 'Ik zou zo graag weer een hondje zoals Kaelie hebben!' Daarbij komt: Mariska is al maanden op de hoogte van ieder nestje border collies dat op het noordelijk halfrond geworpen wordt. Ik had het zwaar.
[..]Vandaag hadden we een goed idee. Een telefoontje later riepen we Han en Ben bij ons. 'Wacht nog even', zei ik tegen Mariska, 'ik wil hun reacties zien!'
'Jongetjes, luister eens!' Door de manier waarop ze dat zei lieten de mannen direct alle spullen vallen en stonden ze strak voor haar. (..)
[..]Na een hoop geaai, geknuffel en gespeel werd de keuze teruggebracht tot Dexter en Flynth. Ik wilde Dexter, Han wilde Flynth. Han wilde Flynth heel erg, het laat zich gemakkelijk raden waarom. 'Papa, zijn jullie er nou al eens uit dat het Flynth wordt?!' -'Even geduld, schatje, zo gemakkelijk gaat dat niet.' (..) 'Papa, weten jullie het nou al?!' -'Kerel, het wordt Dexter! Ik bedoel Flynth! Het wordt Flynth!'
Han stond met z'n rug tegen mij aan, met mijn handen op zijn schouders. Hij keek naar Mariska, hij keek naar mij, hij keek weer naar Mariska, hij keek naar Flynth. Tegelijkertijd leidden z'n schokkende schoudertjes een korte maar heel hevige huilbui in. Van blijdschap. Mariska en ik deden gezellig mee, want op zo'n moment realiseren we ons net iets meer dan anders dat we in 2006 en 2008 iets heel moois gemaakt hebben.
Afijn – Flynth dus! Hij moet eerst nog wat rijpen, en dan komt-ie bij ons.
