Er wandelde een dinosaurus ons terras op, vanmiddag. Ik herkende de soort niet direct.
Ben ik te vroeg?
-Te vroeg waarvoor?
Wij staan op ’t punt om terug te keren, omdat we dachten dat jullie nu wel uitgestorven zouden zijn.
-Haha! Nou, zover is het nog niet, inderdaad. Maar ga zitten, want heel lang kan het niet duren. Zal ik intussen koffie maken? Kan nog net.
Dank je. Zwart graag.
Ach, dacht ik, een tutoyerosaurus dus.
Iemand van twaalf kreeg vandaag z’n eerste smartphone antilope.
Vergeten groente: prei.
Ieder model caravan heeft z’n zwakke punt omdat de stagiair ook even mocht. Bij onze caravan is het ’t spatscherm rechts dat scheurt als er een baal hooi van 400 kilo tegenaan stuitert.
Er logeren twee ossen bij ons. De rechter is een eikenprocessierund, denk ik.
Een bijdrage aan de schone kunsten. Ik snap het enthousiasme, maar ze is al verkocht. Ze komt te staan in het museum met werken van veertigers die godzijdank hun roeping hebben gemist.
Maak de volgende onzin af:
Breekt een boer z’n {eetgerei | riek | vork}, dan..
Nou, eerst maar eens een geluidloze bril. Trouwens – ik heb bij zo’n advertentie de indruk dat de kleren van de keizer verkocht worden:
Nee meneer, het lijkt alsof u niks krijgt voor uw €1200,-, maar zo klein is-ie dus! Raak hem niet kwijt, hè? Doeg! Stuur uw vrouw ook eens langs!
O hertogin, er zit iets tussen uw rupsbanden!
– Hm? Nee hoor. Ik voel niks.
