CategoriePersoonlijk

Han heeft z'n zwemdiploma gehaald vandaag! Diploma A. En zonder deze straal water naar de zwemjuf was het diploma Z geweest; het ging heel erg goed. Maar ja – er moest nu eenmaal ook gelachen worden.

Ik liep vanavond door Meppel op weg naar huis. Zingende kinderen, en luisteraars die logen dat ze het prachtig vonden. We liegen wat af, zo aan het eind van het jaar. Straks nog Sinterklaas, en daarna Kerst. (..) Mijn juf op de basisschool vertelde dat het met Kerst altijd vrede was op de hele wereld. Prachtig vond ik dat! En ik geloofde dat ook! Het is me gelukt om, gesterkt door Kinderen voor Kinderen met hun 'Eeuwige Kerst', dat geloof vol te houden tot de dood van Ceaușescu.

(..)

Ik had de bijna onbedwingbare behoefte om de juf te vertellen dat als er geen krant komt, het niet betekent dat er niets gebeurt. Toen bekroop mij het gevoel dat als ik het zou benoemen, de rapen voortaan helemáál gaar zouden zijn! Afijn – ik was inmiddels ook al van de basisschool, trouwens. Sindsdien pulseert deze herinnering vooral in december wat in mijn hoofd. En ik hoop ieder jaar een beetje meer dat zij er nog wel in gelooft.

(Nog net op tijd zag ik aan de laatste twee regels dat ik onbewust al behoorlijk in de sinterklaas-stemming kom. Zelfs het metrum deugt niet. Mooi!)

De zwaartekracht komt even niet van beneden, en het is direct een bende! Een paar dagen werk om het weer netjes te krijgen. Geen ernstige schade, maar wel behoorlijk veel. Inmiddels valt de appel gelukkig niet meer zo ver van de boom, wat betekent dat de storm wat is afgenomen. (Wees gerust; ik heb vroeger ook een verkeerde betekenis geleerd.)

Uyt den niet zoo ouden doosch, omdat ik 'm leuk vind. Aan de randjes van de foto héél kleine stukjes Laggan, Kaelie en Sally; in het voorjaar van 2011 waren ze er nog. Op deze foto zijn ze welliswaar 'collateral pixels', maar het geeft een prachtig tijdsbeeld. Samen thuis, samen uit.

Papa, als er nou een reuzenboom op een flat valt, hoe hard valt die flat dan?

–Nou Ben, een flat valt niet zomaar hoor! Maar als-ie dan valt, dan valt-ie zo hard als een flat waar een reuzenboom op is gevallen!

Je weet het dus niet?

–Een flat valt dan héél hard.

Je weet ook niks, jij!

Een vervolg op verveling. Actiever.

Met plaatsvervangende nervositeit heb ik vanmiddag eens goed bekeken hoe Han en Ben de catalogus van Intertoys opvraten. Kruisjes zetten (die wil ik!) en weer doorstrepen (oh nee, ik heb toch liever die!) en weer opnieuw zetten (weet je, ik doe ze allebei wel!)

Heerlijk!

Ben kiest een Cars-autootje. Of beter: hij kiest het niet. Uiteindelijk is het Lego geworden. Ik heb de geduldigste vrouw ter wereld. En ik snap nu veel beter waarom dat geduld wat op is tegen de tijd dat ik uit mijn werk kom.

Uyt den ouden doosch: Ben et la Limonade Rouge.