CategoriePersoonlijk

Australian shepherd Scarlet oefent voor Duitse staander.

Onze gevilte Masha is bezeten. Net als de echte.

Een pseudo-schorpioen op lijntjespapier. De lijnen staan net geen 5mm uit elkaar; het malle beestje is nog geen twee millimeter groot. Door de schaduw zie je duidelijk z’n rechter schaar. Bijzonder, bijzonder. Ik wist niet dat ze bestonden. En ik wist niet dat een iPhone hiervan zo’n foto kon maken. Waarin een kleine sensor groot kan zijn.

Update donderdag 27 juli 2017

Als je goed kijkt zie je op een van de pootjes van de vlieg zo’n pseudo-schorpioen hangen. Zo verplaatsen ze zich, las ik. In diezelfde tekst stond dat het zelden gezien wordt, en nog veel zeldenerderder gefotografeerd.

Inderdaad: Die tekst moet zijn geschreven voordat iedereen en z’n moeder een iPhone had.

(meer…)

Zes meter hoog, om niet helemaal precies te zijn.

Mariska en ik besloten voor het eten nog even een paal uit de grond te trekken. Een goed idee, en het was met vijf minuten gedaan.

Toen ik de tractor wegzette besloot ik nog even gauw de mestbult aan te rijden. Dat was geen goed idee. Na een uur zwoegen en zweten met mestvorken heeft onze favoriete overbuurman mijn tractor met zijn tractor losgetrokken.

Want hij heeft een grotere.

Heel vernederend.

Twee en een half paar handen. Han z’n rechterarm zit nog in z’n mitella. Mijn handen maakten de foto.

We wonen toch nog niet afgelegen genoeg. (♥)