AuteurBernard

SMS uit Zweden: 'Hej, je IKEA order tussen 11:43 en 14:43 worden bezorgd. Vriendelijke groet, IKEA'

Het lijkt me duidelijk dat IKEA z'n software heeft laten maken door een bedrijf dat dit ook voor parkeermeters doet.

Lego®, Lego®, Lego®, Lego®, Lego®, Lego®, Lego®, Lego®, Lego®, Lego®, Lego®, en Han™‚ en Ben™‚.

Vanmorgen vroeg met het hele spul vertrokken naar Utrecht. 's Morgens de ruimtevaardexpositie 'A Human Adventure' bekeken, en 's middags naar 'Sporen naar het front' in het spoorwegmuseum.

De ruimtevaartexpositie was indrukwekkend. Bijzonder om te zien wat we toch allemaal kunnen. Datzelfde had ik bij al dat oorlogsmaterieel. Het is toch imposant, al die tonnen staal. En dan ook precies in de goede vorm! Ze hadden zelfs de enige nog bestaande 'BL 18 railway howitzer' neergezet. Ik had er (toevallig) van gehoord, maar wist niet dat ik hem (dit is *zo* duidelijk een 'hem'!) ook eens in het echt zou zien. 'We komen er wel, met alles wat we weten en met alles wat we kunnen!' schoot mij te binnen.

De 'beladen wagons' die buiten het spoorwegmuseum wat op een zijspoor staan zetten me weer met twee benen op de grond. Die wagons hebben een paar jaar lang vooral enkele reizen naar Auschwitz verzorgd, en staan nu buiten weg te rotten. Gek eigenlijk, dat die wagons minder geconserveerd worden dan het imposante oorlogstuig dat binnen staat. Alsof het hùn schuld is. Maar dat (een beetje) terzijde.

We hebben het naar ons zin gehad. In onze planning hadden we rekening gehouden met vertraging op het spoor, maar… die was er niet. Eenmaal thuis werden de door Han en Ben gekozen ijzeren space shuttles naadloos geïntegreerd met een lanceerplatform van Lego. De spullenboel staat nu wat na te roken naast de bedjes van de mannen. Tot morgen heel vroeg. Lanceringen zijn immers altijd op de meest idiote tijden.

Vanmorgen kochten we cavia’s voor Han en Ben. Een heel gedoe, want er zijn heel veel soorten cavia’s. Ik wist dat niet. We kozen voor kunekune-cavia’s, die schijnen net iets liever te zijn dan andere rassen. Het zal. Voorlopig vind ik dat ze ook wat meer geluid maken dan cavia’s die ik ken. Ze klinken een beetje als varkentjes, zei ik vanmiddag nog. Mariska vond dat wat ver gezocht, maar ze moest er wel om lachen.

Ze heten Pietje (de donkerste cavia) en Pluis (de andere cavia).

Open bericht

'Ik ben de weg,' zei Jezus.
-'Ik ben een pad. Maar wel een verhard pad,' antwoordde de schildpad.

Deze uiterst overzichtelijke dialoog zat in mijn hoofd toen ik vanmorgen wakker werd. Het zal rond kwart over acht geweest zijn. De enige verklaring die ik kan vinden is dat mijn hersens er na een week wat aan beginnen te wennen dat ze vakantie hebben. Maar veel zegt het niet; hersens die dit produceren zijn doorgaans niet heel best in het vinden van verklaringen. Ik kijk alvast wel uit naar morgenochtend!

Han speelt 'veegwagen' met z'n tractor en bezem. Da's best zwaar!

'Papa, toen jij zo oud was als ik nu ben, was je toen ook zo sterk als ik nu ben?'

– 'Och kerel, dat is al zo lang geleden! Dat weet ik niet meer zo goed!'

'Dat kun je toch even nalezen?'

– (..)

Han is zes! Deze foto vertelt het grootste deel van het verhaal van vandaag: koffie, appeltaart, limonade, cake, slagroom en heerlijk weer. En kilo's verse Lego®; laten we dat vooral niet vergeten.

Hoewel…

Om 2.00 uur precies is ze geboren. Stom toevallig hebben we de geboorte gezien. Prachtig!

Vanavond eten we voer van de McDonalds! En ik heb zo'n ontzettende zin om het te halen!

Klaar! De eerste snede zit mooi verpakt.

Anderhalve zeehond en twee (g)rashonden.