AuteurBernard

Het was half elf gisteravond. De gootstenen en het toilet boerden een onaangename lucht het huis in. Buiten stroomde er een boosaardig ruikende rivier uit de afvoerput. Pomp stuk. Door een dingetje-van-niks-maar-ik-heb-het-niet-en-ook-niet-in-het-magazijn.

Dat dingetje zorgt ervoor dat het water maar één kant op kan: de goede.

O, en Het Waterschap heeft een schap met héél veel water aangesloten op ‘onze’ persleiding.

Een stinkput-MacGyver redde ons vannacht, en een andere stinkput-MacGyver redde ons vanmorgen. We zijn nu even uit de shit, maar deugen doet het nog niet.  De echte oplossing is een behoorlijke klus.

Dat duurt nog even, vermoed ik donkerbruin..

..en dan mogen ze van mij best een paar minuten later naar bed..

Breuk nummer drie, als we de bij z’n geboorte gebroken sleutelbeen niet meetellen. Of eigenlijk breuk nummer drie en vier; z’n spaakbeen en ellepijp waren beide doormidden. Daar was geen foto voor nodig, want hij had een extra scharnier in z’n onderarm. ‘Alsof er iemand op gestaan heeft’, zei dokter Röntgen. Toen hij zich voorstelde had ik nog even de hoop dat ik in een heel slechte film terechtgekomen was, trouwens. Was niet zo.

Het is een smerige breuk. De eerste zes dagen mag hij niks. Geen school, geen schoolreisje. Alles om de kans op een operatie te verkleinen. Pfoe!

Kijk, een boek. In een potje; ik moet het nog in elkaar zetten. Dat wordt nog een behoorlijke klus, want de handleiding zit erbij in.

Iets serieuzer: Ik ben dol op pennen, en steeds vaker grijp ik naar waarmee het ooit begon: een vulpen. Ik heb er meerdere, want dat moet. Iedere vulpen schrijft weer anders. En iedere vulpen schrijft weer andere dingen.

Ik had eens een vulpen die alleen maar porno schreef. Dan schreef ik, en ondertussen dacht ik dan: ‘Tjee, kan dat allemaal wel?’ Maar die pen ben ik dus kwijt. Uit een andere vulpen van me komen vooral verdrietige dingen. Ze is wat versleten geraakt, de afgelopen jaren. Het is de enige pen waarvan ik het verdraag als de inkt erin uitgedroogd blijkt als ik haar nodig heb. ’t Is toch een tijd goed gegaan, denk ik dan.

De vulpen die ik gebruik voor mijn dagboek is ook een bijzondere: Soms vul ik haar met een heel vrolijke kleur, en als ik ermee schrijf komen de letters in grijs op papier. Soms in gitzwart. De vulpen waarmee ik dit schreef is nieuw. Ik heb nog geen idee wat ik kan verwachten. Spannend!