Vanmorgen vroeg met het hele spul vertrokken naar Utrecht. 's Morgens de ruimtevaardexpositie 'A Human Adventure' bekeken, en 's middags naar 'Sporen naar het front' in het spoorwegmuseum.
De ruimtevaartexpositie was indrukwekkend. Bijzonder om te zien wat we toch allemaal kunnen. Datzelfde had ik bij al dat oorlogsmaterieel. Het is toch imposant, al die tonnen staal. En dan ook precies in de goede vorm! Ze hadden zelfs de enige nog bestaande 'BL 18 railway howitzer' neergezet. Ik had er (toevallig) van gehoord, maar wist niet dat ik hem (dit is *zo* duidelijk een 'hem'!) ook eens in het echt zou zien. 'We komen er wel, met alles wat we weten en met alles wat we kunnen!' schoot mij te binnen.
De 'beladen wagons' die buiten het spoorwegmuseum wat op een zijspoor staan zetten me weer met twee benen op de grond. Die wagons hebben een paar jaar lang vooral enkele reizen naar Auschwitz verzorgd, en staan nu buiten weg te rotten. Gek eigenlijk, dat die wagons minder geconserveerd worden dan het imposante oorlogstuig dat binnen staat. Alsof het hùn schuld is. Maar dat (een beetje) terzijde.
We hebben het naar ons zin gehad. In onze planning hadden we rekening gehouden met vertraging op het spoor, maar… die was er niet. Eenmaal thuis werden de door Han en Ben gekozen ijzeren space shuttles naadloos geïntegreerd met een lanceerplatform van Lego. De spullenboel staat nu wat na te roken naast de bedjes van de mannen. Tot morgen heel vroeg. Lanceringen zijn immers altijd op de meest idiote tijden.
