Het gedoe met hond Sally maakt me verdrietig. We weten nog niet goed wat ze heeft, maar heel best gaat het nog niet. Als ik erbij nadenk wat met Sally begonnen is…
In de eerste plaats gaf ze Mariska een duw in de goede richting na haar buitenbaarmoederlijke zwangerschap. En daarna nog eens na het overlijden van Happy. De cursussen met Sally hebben, in een tijd dat we nooit meer dachten vrienden te willen, geleid tot nieuwe vriendschappen. Via de behendigheidswedstrijden naar mijn fotografie, en van mijn fotografie naar mijn inmiddels aan heel Haakswold wereldberoemde websites.
Het is gemakkelijk om het allemaal heel dramatisch te maken. Het is vooral indrukwekkend omdat het team Mariska en Bernard in zo'n korte tijd zulke stappen heeft gemaakt. Met Sally als aanjager.
Ik geloof niet dat ze met die bedoeling bij ons is gekomen; daar ben ik heel veel te nuchter voor. Alsof je zoiets moet geloven om te mogen of zelfs kunnen genieten. Onzin. Vind ik.
En mocht ik me hierin tòch vergissen, dan is het goede nieuws dat 'heel veel houden van' van een afstandje al gauw wat op bidden lijkt. 😉
[..]
