Vannacht had ik een nachtmerrie. Zo bang als een kind van vier zweette ik met m’n hoofd onder de dekens. Nu ben ik net wakker, en ik heb het verhaal nog niet compleet. Het was ook een lang verhaal. Het waren buitenaardse wezens die me de stuipen op het lijf jaagden. In overdrachtelijke zin zouden dat veel mensen zijn die ik ken. Afwachten wat er nog boven komt drijven.
Ergens zaten er ook humoristische dingen in. En er waren grappig uitziende wezens die wel vijftig meter ver sprongen. Ze waren knuffelbaar. Maar verderop in m’n droom bleken ze toch niet zo’n frisse rol te hebben gespeeld.
Misschien is dat wel alles wat ik ervan moet onthouden.
